نحل زنبور عسل را گویند. شاعری عرب سروده است:
ولایتی لامیر النحل تکفینی
عند الممات و تغسیلی و تکفینی
و طینتی عجنت من قبل تکوینی
من حب حیدر کیف النار تکوینی
ولایت و دوستى من با امیر نحل، در وقت مرگ و غسل و کفن مرا کفایت مىکند؛ سرشت من پیش از آفرینشم با دوستى حیدر آمیخته، پس چگونه آتش مرا خواهد سوخت؟
علامه سبط ابن جوزى گوید: مؤمنان به زنبور عسل میمانند، زیرا زنبور عسل چیز پاکیزه مىخورد و چیز پاکیزه مىنهد،و على امیرمؤمنان است(تذکره الخواص/5).
امام صادق علیه السلام میفرماید: محققاً شما در میان مردم مانند زنبور عسل در میان پرندگان هستید. اگر پرندگان از محتواى درون زنبور عسل با خبر بودند یک زنبور عسل باقى نمىماند و همه را مىخوردند، همچنین اگر مردم را از محبتى که شما از ما خاندان در دل دارید با خبر مىشدند شما را با زخم زبانهاشان مىخوردند و در نهان و آشکار به شما ناسزا مىگفتند. خداوند رحمت کند بندهاى از شما را که بر ولایت ما باشد.